Viðtal í blaðinu

Ég er önnur dóttirin sem viðtalið er við og ég vil bara benda á að tilgangurinn með þessu viðtali er bæði að sýna fólki á að ekki er alltaf hægt að benda á að gistiskýlið sé lausn, þar sem það er svo mikil aðsókn í það. Og hvað á þetta fólk þá að gera? Bara sofa á götunni?

Eins finnst mér það bara sjálfsögð mannréttindi að fólk fái að hafa þak yfir höfuðið þó að það fari ekki í meðferð. Til dæmis fyrir föður minn þá er hann bara allt of langt leiddur til að hann eigi einhvern möguleika á að meðferð myndi hjálpa honum. Að senda hann í meðferð væri einungis að eyða skattpeningum almennings, er það það sem fólk vill?

 

Eina sem við viljum er að hann hafi einhvern stað til að geta verið á. Eins og er líka bent á í greininni þá er gistiskýlið einungis opið frá kl. 17 á sumrin og á hann þá bara að vafra um á götunni. Við erum að halda í vonina að hann muni komast að á nýja heimilið á Njálsgötu.

Þetta er náttúrulega mjög erfitt fyrir aðstandendur og maður er að farast á taugum við þetta, maður veit aldrei hvernig næsti dagur verður? Maður er að reyna að hjálpa honum og láta hann t.d. vera hjá sér yfir nótt ef hann á í enginn önnur hús að venda en þetta er ekki hægt endalaust. Maður er ekki í aðstöðu til að taka hann alveg inn á heimilið manns.